Μια διεθνής συμφωνία για το κλίμα στην Κοπεγχάγη

Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα
11ο Συνεδρίαση του Συμβουλίου
Μάλμε, 16-18 Οκτωβρίου 2009


Το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση και όλα τα διαπραγματευόμενα συμβαλλόμενα μέλη στο UNFCCC να εξασφαλίσουν μια συμφωνία στην Κοπεγχάγη η οποία:
 Είναι συνεπής με μία εξέλιξη εκπομπών που δίνει υψηλή πιθανότητα συγκράτησης της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας αρκετά κάτω από το επικίνδυνο επίπεδο των 2°C. Για τον σκοπό αυτό, οι παγκόσμιες εκπομπές πρέπει να κορυφωθούν μέχρι το 2015 και να ακολουθήσει μια έντονη μείωση από εκεί και ύστερα, οδηγώντας έτσι σε μείωση των παγκόσμιων εκπομπών κατά 80% κάτω από τα επίπεδα του 1990 το έτος 2050.

 Περιλαμβάνει δεσμευτικούς στόχους για τις βιομηχανικές χώρες, οι οποίοι αν αθροιστούν συνολικά θα αντιστοιχούν σε μειώσεις εκπομπών από τις χώρες του Παραρτήματος 1 ίσες με το άνω όριο που αναφέρει η Τέταρτη Έκθεση του IPCC δηλαδή 25-40% μέχρι το 2020 σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Οι μειώσεις αυτές πρέπει να προκύψουν από εγχώρια δράση και όχι μέσω της αγοράς εξωτερικών αντισταθμιστικών μειώσεων. Οι δράσεις αποφυγής της κλιματικής αλλαγής στις αναπτυσσόμενες χώρες πρέπει να υποστηριχθούν από μηχανισμούς που θα είναι επιπρόσθετοι των εγχώριων δεσμεύσεων μείωσης των αναπτυγμένων χωρών.

 Αυτό συνεπάγεται μείωση των ευρωπαϊκών εκπομπών της τάξης του 40% μέχρι το 2020 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990, η οποία θα πρέπει να επιτευχθεί τοπικά και όχι μέσω της αγοράς εξωτερικών αντισταθμιστικών μειώσεων.

 Περιλαμβάνει μια αποτελεσματική, επιπρόσθετη χρηματοδότηση για την αποφυγή της κλιματικής αλλαγής στις αναπτυσσόμενες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης για αποφυγή της αποδάσωσης και της υποβάθμισης των δασών, καθώς και για προσαρμογή, συνολικά φτάνοντας τουλάχιστον τα 120 δις ευρώ μέχρι το 2020. Η χρηματοδότηση από τις αναπτυγμένες χώρες για την αποφυγή της κλιματικής αλλαγής στις αναπτυσσόμενες χώρες θα πρέπει να είναι συμπληρωματική στους εγχώριους δεσμευτικούς στόχους και όχι να τους αντικαθιστά. Το παγκόσμιο πλαίσιο της πολιτικής για το κλίμα πρέπει να εξασφαλίσει την ανεξάρτητη και προβλέψιμη χρηματοδότηση για αρωγή των χαμηλών εισοδηματικά ευπαθών χωρών στην προσαρμογή στην αναπόφευκτη κλιματική αλλαγή.

 Αυτό απαιτεί μια νέα επιπρόσθετη ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για τις δράσεις αποφυγής και προσαρμογής στις αναπτυσσόμενες χώρες της τάξεως των 35 δις ευρώ το χρόνο μέχρι το 2020. Η διάθεση αυτής της χρηματοδότησης δεν θα έπρεπε να εξαρτάται από τη δημιουργία μιας παγκόσμιας αγοράς διοξειδίου του άνθρακα. Η Ε.Ε πρέπει να εγγυηθεί ότι το σύνολο του χρηματικού ποσού θα είναι διαθέσιμο σε ετήσια βάση από το 2020 και μετά.

 Δεν προωθεί καμία λύση ή τεχνολογία η οποία θα οδηγούσε σε επιπρόσθετους κινδύνους για το περιβάλλον ή τους ανθρώπους. Η πυρηνική ενέργεια, οι νέοι λιθανθρακικοί και λιγνιτικοί σταθμοί, οι εμπορεύσιμες δασικές μονάδες και τα καύσιμα αγροτικής προελεύσεως που οδηγούν σε αποδάσωση ή εκτόπιση αγροτικής παραγωγής πρέπει να εξαιρεθούν από την χρηματοδότηση της παγκόσμιας πολιτικής για το κλίμα.

 Καθορίζει την πορεία για να επιτευχθεί μία ενεργειακά αποδοτική και πλήρως βασισμένη στις ανανεώσιμες πηγές οικονομία, μέχρι το 2050 το αργότερο, περιλαμβάνοντας μία άμεση αναστολή των τεχνολογιών λιθάνθρακα στις βιομηχανοποιημένες χώρες και μία παγκόσμια σταδιακή κατάργηση των τεχνολογιών πυρηνικής ενέργειας.

Η συμφωνία που θα αποφασιστεί στην Κοπεγχάγη θα πρέπει να αποτελείται από ευέλικτα εργαλεία που θα μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν σε νέα επιστημονικά ευρήματα, όπως η Πέμπτη Έκθεση Αξιολόγησης του IPCC, η οποία προβλέπεται να παρουσιαστεί το 2014.

Υιοθετήθηκε ομόφωνα
Μάλμε 18 Οκτωβρίου 2009